Προσπάθησα να συνεργαστώ & απέτυχα παταγωδώς 6 φορές!

Σε μια σπάνια προσωπική εξομολόγηση η Μάχη-Μύριαμ, ιδρυτικό μέλος του Business Mentor Greece,  απαριθμεί τις αποτυχίες της  & κάνει την αυτοκριτική της, αναδεικνύοντας παράλληλα ένα σημαντικό πρόβλημα στην ελληνική αγορά εργασίας. 

To πιστεύω ακόμη ακράδαντα, παρόλο που έφαγα τα μούτρα μου 6 φορές.  Διάσπαρτες δυνάμεις σε αυτήν την χώρα, θα μπορούσαν να κάνουν θαύματα, αν μάθαιναν να συνεργάζονται και να εργάζονται συλλογικά. Δεν είναι όμως εύκολο. Σου εξομολογούμε πως μέσω του  Business Mentor το δοκίμασα ποικιλοτρόπως και απέτυχα οικτρά. Εξηγούμαι. 

Aπό τον Γενάρη του 2016, προσέγγισα τουλάχιστον 7 γνωστούς, έμπειρους επαγγελματίες του χώρου μας και τους πρότεινα συνεργασία, αμοιβαία επωφελείς και για τις δύο πλευρές. Ποιο συγκεκριμένα, τους πρότεινα αμοιβή 50% για κάθε πελάτη που θα τους αναθέταμε να εξυπηρετούν  (εμείς θα στέλναμε τους πελάτες) και συμμετοχή στην μετοχική σύνθεση της εταιρείας, εφόσον εκπλήρωναν ένα συγκεκριμένο ετήσιο οικονομικό στόχο.  Εκτός από έναν, όλοι ανεξαιρέτως δέχτηκαν με ενθουσιασμό να γίνουν μέντορες, αποδεχόμενοι όλους μας τους όρους.  Πιθανώς γιατί φαντάστηκαν ότι η εμπειρία και τα διαπιστευτήρια τους, ήταν αρκετά για να αρχίσουν να βγάζουν χρήματα σαν Μέντορες. Έκαναν όμως λάθος.

Είμαι πεπεισμένη πλέον πως το Mentoring είναι μια ολόκληρη φιλοσοφία που απαιτεί πολλά παραπάνω από εμπειρία και διαπιστευτήρια.  Απαιτεί αυτογνωσία, αυτοκυριαρχία, ενσυναίσθηση, δοτικότητα, συνέπεια λόγων και πράξεων,  υπομονή και επιμονή μπροστά σε κάθε δυσκολία, επικαιροποίηση γνώσεων, ανοιχτό μυαλό στην αλλαγή και κάθε νέα τεχνολογική καινοτομία κ.ά.

Ζούμε σε μια μετασχηματική εποχή, άφατης μεταμόρφωσης, όπου όλα επαναπροσδιορίζονται. Οι επαγγελματικοί τίτλοι του παρελθόντος κατά την άποψη μου δεν έχουν καμία αξία, αν οι επαγγελματίες που φέρουν  τους τίτλους,  δεν προσαρμόζονται με τις εξελίξεις της εποχής τους. Και στενοχωριέμαι που το λέω, αλλά η εμπειρία μου των τελευταίων δύο ετών,  λέει πως υπάρχουν πολλοί εκεί έξω.

Χαρακτηριστικό το παράδειγμα ο Π. Ένας επαγγελματίας με περγαμηνές στον χώρο του marketing με 15ετή εμπειρία σε υψηλές θέσεις ευθύνης. Τον προσέγγισα γιατί πάντα θαύμαζα τον επαγγελματισμό του, μα ακόμη πιο πολύ, τις βαθιές του γνώσεις στην στατιστική και την ανάλυση. Πραγματικά αυτός ο άνθρωπος είχε την εμπειρία που χρειαζόμασταν και γι αυτό τον κάλεσα να συνεργαστεί με το Business Mentor. Συζητώντας όμως μαζί του, προέκυψε ένα θέμα. Όπως μου εξομολογήθηκε ο ίδιος,  δεν είχε καμία εξοικείωση με τις νέες τεχνολογίες του management & του ψηφιακού marketing (καλά μέχρι εδώ, γιατί αυτό ξεπερνιέται με εντατική εκπαίδευση) και ήταν «πολύ αργά πια…» (ήταν μόλις 45 ετών και είμαι 52!) «να μάθει»! «Το τρένο πέρασε» για εκείνον «και δεν ξαναγυρνά», μου ανέφερε χαρακτηριστικά! Μιλάμε για ένα άνθρωπο που έπαιζε στα δακτυλάκια του  SPSS αναλύσεις!

Μπροστά σε τέτοιες βαρύγδουπες δηλώσεις, συνήθως αντιδρώ με ένα χαμόγελο κατανόησης και προσεύχομαι να κάνω λάθος,  αλλά ξέρω βαθιά μέσα μου, από εμπειρία, πως αποτελεί την αρχή του τέλους κάθε  φιλόδοξης συνεργασίας. Δεν γίνεται να επιβάλεις την γνώση σε κάποιον που την αρνείται πριν καν την δοκιμάσει. Όπως δεν γίνεται να σπείρεις με το ζόρι, σε χωράφι που δεν είναι έτοιμο να οργωθεί.

Δεν άργησα να επιβεβαιωθώ. Σεβόμενη την φοβία του να εκπαιδευτεί στις νέες τεχνολογίες, με βάση την συμφωνία μας, ο Π. όφειλε να κάνει τουλάχιστον τρία (3) πολύ σημαντικά πράγματα.

Α)Θα έπρεπε να εκπαιδευτεί  σε κάποιες βασικές επιχειρησιακές λειτουργίες, όπως το να οργανώνει τον εαυτό του, τις δουλειές του και τους Mentees του  μέσω της project management πλατφόρμας τoυ Business Mentor.

Β) Θα έπρεπε  (με βάση το πλούσιο υλικό που του προσφέραμε, αλλά και την καθοδήγηση μας) να δημιουργήσει τις κατάλληλες δομές για την εκπαίδευση των Mentees του στην στατιστική και την ανάλυση.

Γ) Θα έπρεπε να αρθρογραφεί 1 φορά την εβδομάδα στο blog του Business Mentor, με σκοπό να βοηθήσει τους αναγνώστες μας, αλλά και να αναδείξει την τεχνική του κατάρτιση σε θέματα στατιστικής και ανάλυσης του Marketing.  

Στο τέλος του 1^ου κιόλας μήνα, ήταν πασιφανές πως ο Π. δεν θα τηρήσει  τίποτε από αυτά. Κάθε εβδομάδα μου έστελνε email, με μια ευρηματική δικαιολογία, ζητώντας μου συγνώμη που δεν βρήκε τον χρόνο να ασχοληθεί (σημειωτέον ήταν άνεργος) με όσα ηθικά (κυρίως) δεσμεύτηκε. Στο δεύτερο μήνα ήταν πια άφαντος κι εγώ δεν μπήκα στην διαδικασία να τον αναζητήσω. Δεν είχε νόημα αν ο ίδιος δεν ήταν σε θέση να καταλάβει την Ευκαιρία που του παρουσιαζόταν.  Την λέξη «Ευκαιρία» επίτηδες την έγραψα με κεφαλαίο, γιατί την φαντάζομαι ακριβώς όπως κι ο Λύσιππος. Γυναίκα. Με μαλλιά από μπροστά, αν σε προσπεράσει, είναι αδύνατο να την πιάσεις, καθώς είναι φαλακρή στο πίσω μέρος του κεφαλιού της.

Όσο κι αν σου ακούγεται παράξενο, πάνω κάτω, το ίδιο συνέβη και με τους υπόλοιπους 5 επαγγελματίες, που προσέγγισα για μία συνεργασία. Όλοι δέχονταν με ενθουσιασμό την πρόταση μου, αλλά στο μήνα ή δίμηνο επάνω, η προσπάθεια τους είχε ατονήσει. Ακόμη ψάχνω  τι έφταιξε και καμία από τις συνεργασίες που ξεκίνησε το Business Mentor δεν ευόδωσε. Απάντηση δεν έχω βρει ακόμα. Ένα όραμα και μια γαλήνια πεποίθηση, πως η ζωή, σαν γνήσιο θηλυκό πάντα σε δοκιμάζει πριν σου χαριστεί, με κρατάνε πεισματικά όρθια και on track στους στόχους που έθεσα. 

Αν σκέφτηκες πως μπορεί να φταίω κι εγώ γι΄αυτήν την δυσάρεστη εξέλιξη, θα σου πω ότι σε πρόλαβα. Υπήρξαν στιγμές που αμφισβήτησα   τον εαυτό μου. Το όραμα μου  και τις δυνατότητες μου. Τι δεν πήγε καλά; Μήπως είμαι πολύ αυστηρή στα κριτήρια που θέτω με τους συνεργάτες μου; Μήπως τελικά το όραμα μου είναι ουτοπικό; Μήπως δεν έχω το δικαίωμα να απαιτώ από τους άλλους να προσαρμόζονται στις τεχνολογικές εξελίξεις, όπως εγώ; Μήπως το να μην κάνεις τίποτε είναι σοφότερο από το να δουλεύεις 12 με 16 ώρες την ημέρα, προσπαθώντας να ξεπεράσεις αναρίθμητα εμπόδια; Από την άλλη, μήπως τα παράτησα πολύ εύκολα; Μήπως έπρεπε να επιμείνω περισσότερο στις περιπτώσεις σαν του Π. ; Τι θα μπορούσα να κάνω διαφορετικά;

Πολλές φορές μου πέρασε από το μυαλό,  πως αν ενέκρινα ένα μισθό σε υποψήφιους Μέντορες όπως ο Π. , ίσως αυτοί, θα ήταν πιο συνεπείς στις υποχρεώσεις τους (το δοκίμασα στο παρελθόν μία φορά, αποτυγχάνοντας οικτρά). Η συμφωνία μας όμως δεν ήταν τέτοια. Και ήταν συνειδητή επιλογή. Δεν ήθελα και δεν έπρεπε να είναι τέτοια.  Δεν ήθελα υπαλλήλους. Ήθελα αυτοβούλως προσφερόμενους συνεργάτες. Συνειδητοποιημένους επαγγελματίες που μοιράζονται το ίδιο όραμα με μένα.

Αν τους ενέκρινα ένα μισθό, θα ήταν σαν να υπέγραφα ένα συμβιβαστικό συμβόλαιο με την μετριότητα.  Και το Mentoring δεν συνάδει με την μετριότητα.  Απαιτεί υπερβάσεις. Το Mentoring για μένα, είναι φιλοσοφία και επιλογή ζωής. Έχει να κάνει πολύ με την προσωπική ευθύνη.  Ένας Μέντορας δεν μπορεί και δεν πρέπει ποτέ να είναι υπάλληλος, να έχει δηλαδή μια εξαρτημένη σχέση εργασίας με ένα εργοδότη. Πρέπει να είναι ελεύθερος.  Να αισθάνεται  υπόλογος μόνο απέναντι στον εαυτό του και τον Mentee  του και  όχι σε κάποια εταιρεία.

Τα συμβόλαια που κλήθηκαν να υπογράψουν οι 6 υποψήφιοι μέντορες, τους πρόσφεραν πολλά παραπάνω από ένα βασικό μισθό. Τους πρόσφεραν απόλυτη ανεξαρτησία. Προοπτική σε ένα λαμπρό μέλλον, συνυφασμένο με τις νέες τεχνολογίες & την καινοτομία. Επίσης τα συμβόλαια τους πρόσφεραν κάτι σπάνιο. Την δυνατότητα να έχουν έτοιμους πελάτες. Να μην χρειάζεται να ξοδέψουν χρόνο και χρήμα για να τους βρουν. Τέλος, τους δινόταν η προοπτική να γίνουν σε σύντομο χρονικό διάστημα, μέτοχοι του Business Mentor. Οι κόρες μου ήδη έχουν την δική τους πετυχημένη καριέρα και εγώ ήθελα να επενδύσω σε ικανούς ανθρώπους, που θα συνεχίσουν το έργο που ξεκίνησε το Business Mentor. 

Σε μια στιγμή γαλήνης και νηφαλιότητας σαν αυτή εδώ τώρα, με ένα  τσάι μήλου να αχνίζει μπροστά μου, το λευκό χιονισμένο τοπίο έξω από το τζάμι μου και την αγαπημένη φωνή του συντρόφου μου, να ακούγεται σαν χάδι στο βάθος, μπορώ να σου πω με βεβαιότητα, πως όταν είσαι επιχειρηματίας, είναι μεγάλη αυτοπαγίδευση, να αμφισβητείς τον εαυτό σου και το όραμα σου. Αν ήταν ταινία μια τέτοια στιγμή στη ζωή μας, εδώ για μένα θα έπεφταν και οι τίτλοι τέλους. Η μάλλον η αρχή ενός άδοξου τέλους. Γιατί το λέω;

Αναπολώντας τις πολυτιμότερες κατακτήσεις στη ζωή μου, θα σου πω ανεπιφύλακτα πως καμία από αυτές δεν ήρθε χωρίς κόπο, αίμα, δάκρυα και ιδρώτα. Ακόμη και για τον  σύντροφο και τα παιδιά μου (οι 3 πιο σημαντικές κατακτήσεις στη ζωή μου) χρειάστηκε να δώσω αιματηρές  μάχες. Πλήγωσα και πληγώθηκα, αλλά ποτέ δεν τα παράτησα (και δεν τα παράτησαν). Δεν απομακρύνθηκα από το όραμα μου να έχω μια όμορφη, αγαπημένη οικογένεια.  Και τα κατάφερα. Το ίδιο έκανα πάντα και με τα επαγγελματικά μου. Έβαζα στόχους και τους κυνηγούσα με υπομονή και επιμονή, σφίγγοντας τα δόντια στις δυσκολίες. Αγνοώντας τις σειρήνες της βολής & της παράδοσης. Ε λοιπόν, δεν θα λακίσω τώρα που αισθάνομαι πιο ώριμη, πιο ικανή και πιο συνειδητοποιημένη από ποτέ.  

Είναι πια βεβαιότητα για μένα, πως η ζωή θα προσπαθεί πάντα να σε πείσει πως δεν αξίζει να προσπαθείς, αλλά τίποτε δεν σε υποχρεώνει να της κάνεις το χατίρι. Κι εκεί είναι η διαφορά του ηττημένου από τον νικητή για μένα. Όχι στα λάφυρα που κατακτήθηκαν (ή χάθηκαν), αλλά στα εμπόδια που χρειάστηκε να ξεπεραστούν. Γιατί αυτά τελικά σε κάνουν σοφότερο. Σε φέρνουν πιο κοντά στον αυθεντικό εαυτό σου.

Έτσι, παρά τις αποτυχίες μου, όντας σοφότερη, σύντομα θα είμαι σε θέση να ανακοινώσω τα επόμενα σχέδια του Business Mentor. Μόνο που αυτά δεν θα περιλαμβάνουν  πλέον έμπειρους επαγγελματίες του χώρου, αλλά νέους με πραγματική όρεξη για δουλειά και υψηλές φιλοδοξίες για το μέλλον.

Περισσότερες λεπτομέρειες προσεχώς.  

ΥΓ: Πολλές φορές ένα τρίτο μάτι, βλέπει πράγματα που δεν μπορείς να δεις εσύ. Έτσι, είμαι πάντα ανοιχτή σε σχόλια και εποικοδομητικό διάλογο. Θα χαρώ να ακούσω την γνώμη σου.